Everything is going to be alright

Ik had mezelf voorgenomen om elke week te bloggen, maar dat is me nu jammer genoeg niet gelukt. De voorbije twee weken waren enorm druk. 
En dat heb ik dus moeten bekopen. De pijn nam de bovenhand.

Zowel op het werkterrein als op privé gebied was het een drukke bedoening. Afspreken met vrienden, een etentje, terrasje doen, shoppen,… . 

Terrasje doen 🍸

Normaal gezien zijn dat allemaal leuke dingen, maar als je lupus hebt, is dit soms een roofbouw op je lichaam. 
Ik had last van vermoeidheid, veel pijn in mijn gewrichten, hoofdpijn, koortsig,… .😷

Eigenlijk weet ik  al op voorhand dat er  consequenties aan vast zitten als ik zoveel doe, maar ik wil gewoon kunnen leven en doen wat ik altijd deed. Rekening houden met mijn lupus valt me dan soms zwaar. Gelukkig weet ik dat de hevige pijn en zware vermoeidheid tijdelijk zijn en als ik dan voldoende rust en pijnmedicatie neem, kom ik wel na een tijdje terug wat op mijn plooien. 

Afgelopen week had ik ook terug een afspraak bij mijn specialist in het UZ Gent. 

UZ Gent

Ik doe mijn verhaal tegen hem en ik krijg meteen als antwoord dat ik eerst nog moet leren om deftig te stappen vooraleer ik kan beginnen lopen. En eigenlijk heeft hij wel gelijk, al heb ik het moeilijk om dat toe te geven. 
Voor mij gaat het weer allemaal te traag. Ik wil dat mijn lupus opstoot zo snel mogelijk achter de rug is en dat ik weer zo goed als normaal kan functioneren. 
Maar ik vrees dat dit een utopie is, mijn ideale leven zonder pijn zal ik niet meer kunnen bereiken. Het enige wat ik ermee kan doen is leren leven met de pijn en ongemakken dat lupus met zich meebrengt. Ik moet het leren aanvaarden. 
Maar met momenten vind ik het zo frustrerend om daarmee om te gaan. Dat vertelde de specialist me ook, ik moet die frustraties laten gaan. Ik moet meer geduld hebben, mijn lichaam de tijd geven en hopen dat mijn lupus terug in remissie gaat zodat ik tijdelijk weinig of helemaal geen klachten meer heb.

Ik krijg zwaardere pijnmedicatie voorgeschreven want mijn huidige pijnstillers werken niet goed genoeg. De pijn is niet meer te harden en mijn gemoedstoestand lijdt hier ook onder. 
Als de pijn beter onder controle zal zijn, bekijk ik meestal het leven met lupus terug wat positiever. Want pijn is eigenlijk meer dan enkel een lichamelijk gevoel. 
Zo probeer ik afleiding van de pijn te vinden in mijn werk, gezin en leuke dingen doen zoals uit eten gaan, met vrienden afspreken,… . 
Ik besef wel dat we (chronische pijnpatiënten) niet bij de pakken mogen blijven zitten en ons zeker niet mogen afsluiten van de buitenwereld. Want anders komen we in een neerwaartse spiraal terecht. En net dat wil ik vermijden.

Shoppen in Gent 👜👠🎁


Reacties