Lupus heeft me nog steeds in zijn macht

Ondertussen is het al even geleden dat ik nog een blog heb geschreven. 
Jammer genoeg ben ik terug een periode ziek geweest. Mijn wolf had me terug in zijn macht. 
Ik voelde me al een aantal weken niet echt in mijn nopjes. En plots kreeg ik op een avond hevige koorts, de volgende dagen bleef de koorts aanhouden rond 39 graden. 
De derde dag wou ik terug mijn dokter zien, die dan ook een bloedafname deed, na bespreking met mijn specialist bleek het dus inderdaad een opstoot te zijn en werd mijn cortisone terug opgedreven. 

Na een week was de koorts eindelijk weg, maar ik was weer enorm verzwakt. Ik geraakte zelfs de trap niet meer op om in mijn bedje te gaan slapen, dus heb ik beneden in de zetel ons hondje gezelschap gehouden. Na een weekje platte rust ben ik er toch terug doorgekomen en kon ik terug aan het werk!

Zo zie je maar dat lupus op elk moment kan toeslaan. Meestal voel ik het wel aankomen, maar af en toe slaat mijn wolf toch onverwachts toe. 
En dit komt natuurlijk altijd ongelegen, bijvoorbeeld net op het moment dat je naar een feestje moet of bent uitgenodigd bij vrienden. En dan moet ik met spijt in het hart alles afzeggen. 

Dus lichamelijk valt het al niet mee bij een opstoot, ik had nu enorm last van hoge koorts, gewrichtspijn, spierpijn, constant hoofdpijn, duizeligheid,… . 
Maar mentaal is het ook steeds moeilijk. Ik kon niet gaan werken, moest afspraken met vrienden afzeggen, niets in het huishouden kunnen doen, kon mijn kids niet helpen bij hun huiswerk,… . 
Dit weegt altijd wel zwaar door bij mij, nadien ben ik dan weer zo tevreden dat ik het huishouden kan doen, kan gaan werken, dus terug een normaal leven leiden. 
Klinkt misschien raar, iemand anders zou misschien content zijn om even van het huishouden vanaf te zijn of thuis te zijn van het werk. Maar ik ben blijgezind als ik de dagdagelijkse dingen kan doen. Voor mij is het leven alvast geen sleur.

Ik moet wel nog zorgen dat mijn weekends niet volledig vol geboekt zijn, ik moet zorgen dat ik voldoende rust heb zodat ik weer met een fris hoofd en volle energie mijn werkweek kan hervatten Sommigen vinden dit misschien saai, maar voor mij is het echt wel noodzakelijk. Anders start ik de nieuwe week al doodop en dat is geen goed begin, geloof me maar!

Dus eigenlijk moet ik altijd veel rekening houden met mijn lupus, en soms is dit best wel frustrerend, maar op andere momenten kan ik er wel mee leven. Ik hoop wel van harte dat mijn wolf binnenkort begint aan zijn winterslaap, dan kan ik terug normaal functioneren. Alleen weten we nooit wanneer lupus terug in remissie gaat.






Bloemetjes maken me altijd blij!
Ons hondje was voor een weekje mijn slaapvriendje






Reacties