Ik had mezelf voorgenomen om elke week te bloggen, maar dat
is me nu jammer genoeg niet gelukt. De voorbije twee weken waren enorm druk.
En dat heb ik
dus moeten bekopen. De pijn nam de bovenhand.
Zowel op het werkterrein als op privé gebied was het een
drukke bedoening. Afspreken met vrienden, een etentje, terrasje doen, shoppen,…
.
 |
| Terrasje doen 🍸 |
Normaal gezien zijn dat allemaal leuke dingen, maar als je lupus hebt, is dit
soms een roofbouw op je lichaam.
Ik had last van vermoeidheid, veel pijn in
mijn gewrichten, hoofdpijn, koortsig,… .😷
Eigenlijk weet ik al
op voorhand dat er consequenties aan vast zitten als ik zoveel doe, maar
ik wil gewoon kunnen leven en doen wat ik altijd deed. Rekening houden met mijn
lupus valt me dan soms zwaar. Gelukkig weet
ik dat de hevige pijn en zware vermoeidheid tijdelijk zijn en als ik dan
voldoende rust en pijnmedicatie neem, kom ik wel na een tijdje terug wat op
mijn plooien.
Afgelopen week had ik ook terug een afspraak bij mijn
specialist in het UZ Gent.
 |
| UZ Gent |
Ik doe mijn verhaal tegen hem en ik krijg meteen als
antwoord dat ik eerst nog moet leren om deftig te stappen vooraleer ik kan
beginnen lopen. En eigenlijk heeft hij wel gelijk, al heb ik het moeilijk om dat
toe te geven.
Voor mij gaat het weer allemaal te traag. Ik wil dat mijn lupus opstoot
zo snel mogelijk achter de rug is en dat ik weer zo goed als normaal kan
functioneren.
Maar ik vrees dat dit een utopie is, mijn ideale leven zonder
pijn zal ik niet meer kunnen bereiken. Het enige wat ik ermee kan doen is leren leven met de pijn en ongemakken dat
lupus met zich meebrengt. Ik moet het leren aanvaarden.
Maar met momenten vind
ik het zo frustrerend om daarmee om te gaan. Dat vertelde de specialist me ook,
ik moet die frustraties laten gaan. Ik moet meer geduld hebben, mijn lichaam de
tijd geven en hopen dat mijn lupus terug in remissie gaat zodat ik tijdelijk
weinig of helemaal geen klachten meer heb.
Ik krijg zwaardere pijnmedicatie voorgeschreven want mijn
huidige pijnstillers werken niet goed genoeg. De pijn is niet meer te harden en
mijn gemoedstoestand lijdt hier ook onder.
Als de pijn beter onder controle zal
zijn, bekijk ik meestal het leven met lupus terug wat positiever. Want pijn is eigenlijk
meer dan enkel een lichamelijk gevoel.
Zo probeer ik afleiding van de pijn te
vinden in mijn werk, gezin en leuke dingen doen zoals uit eten gaan, met
vrienden afspreken,… .
Ik besef wel dat we (chronische pijnpatiënten) niet bij
de pakken mogen blijven zitten en ons zeker niet mogen afsluiten van de
buitenwereld. Want anders komen we in een neerwaartse spiraal terecht. En net
dat wil ik vermijden.
 |
| Shoppen in Gent 👜👠🎁 |
Reacties
Een reactie posten